Lieve lezers,
Ik hoop zo hard dat het goed gaat met jullie en je geliefden? Stilletjes aan begint het leven weer een klein beetje in zijn ‘normale’ doen te geraken. Al lees ik overal over ‘het nieuwe normaal’. Ik ben er nog niet uit wat ‘het nieuwe normaal’ is? Altijd een mondmasker op de bus en in de winkel? Nooit meer knuffelen en kussen met vrienden en kennissen? Nooit meer een hartelijke handdruk als je iemand ‘nieuw’ ontmoet? Ik weet het niet en ik besluit om het gewoon op me af te laten komen. Al merk ik bij nieuwe ontmoetingen dat ik onmiddellijk als een soort ‘verontschuldiging’ vertel hoe vervelend ik het vind om de begroeting zonder enige fysieke aanraking ‘zo sec’ te houden. Al probeer ik via een heel erg brede glimlach, nog breder dan anders, de andere(n) op hun gemak te stellen. Mijn meer introverte dochter heeft me er nochtans op gewezen dat ze het soms ergerlijk vindt dat ik zo sociaal ben. Ik probeer als mama er altijd op een ‘op mijn manier hip’ bij te lopen dus ik hoop stiekem dat mijn dochter toch een beetje trots is op mij? Wel, vorig jaar bij het afhalen van het eindrapport zuchtte ze keihard voor we vertrokken dat dit toch wel steeds een ‘kei genant momentje’ is voor haar. Helemaal uit mijn lood geslagen vertel ik haar dat ik echt probeer om er jong en hip uit te zien. “Nee, nee mama, je ziet er leuk uit dat is het probleem niet maar jij roept en zwaait zo hard naar iedereen dat ik er ongemakkelijk van word”. Een beetje verbolgen zeg ik tegen haar dat ik gewoon vriendelijk ben en dat het ook zo hoort dat je gedag zegt tegen mensen die je kent: “dat is gewoon elementaire beleefdheid Marthe”! “Maar mama, jij roept en zwaait ook naar mensen die je niet kent en dat is genant!” Oeps! Ja ik ben misschien soms wat overdonderend. Ik neem me voor om daar op te letten… kwestie van mijn dochter een beetje te behagen… We komen aan op school en we zijn nog niet binnen of ik kom daar een oude klasgenoot tegen die ik al 10 jaar niet had gezien(“OMG, wat leuk, jouw kids ook hier?”) even later passeert een vroegere buurjongen(ondertussen manJ)(“waauw, dat is lang geleden, alles goed,en met de ouders?”), weer 2 stappen verder een ex-cursistje die blij was om mij te zien, en ja …veel te luid roep ik dat ze er keigoed uitziet, dat het lang geleden is enz… daar stond ze dan…mijn dochter …4 meter bij mij vandaan met een blik…. “snap je nu wat ik bedoel”. Ok Marthe! Got the message… Maar nu ik niet meer mag kussen, handjes schudden, knuffelen… vergeef me dat mijn glimlach nog breder is dan anders…ik hou gewoon heel veel van interactie met mensen en word daar erg gelukkig van!
Soit, eigenlijk wou ik het daar met jullie niet over hebben… Ik wil het met jullie hebben over ‘de zomervakantie’. Ik heb een paar dagen geleden, na een familie-meeting, samen met mijn gezinnetje de beslissing genomen dat we niet naar Portugal zullen afreizen. Ik vind het echt heel jammer, want we gaan maar 1 maal per jaar op reis en daar kijk ik altijd zo ontzettend naar uit… want ik heb het gevoel dat ik echt alleen maar in het buitenland kan afhaken… werk blijft me altijd ‘achtervolgen’…maar als ik tegen klanten of medewerkers of collega’s zeg dat ik in een of ander ver oord zit, verontschuldigen ze zich voor de storing en bellen later terug … ook al dring ik aan om het toch maar te zeggen/vragen. En dit werkt niet zo als ik zeg dat ik met vakantie ben maar thuis in ‘den hof’ zit… Soit. Met een klein hartje zeg ik tegen de kids dat ik vrees dat Portugal in het water zal vallen… Ik geef een hele uitleg over dat ik ongerust ben ivm Corona in de luchthaven, op het vliegtuig maar de grootste reden die ik aanhaal heeft met ‘het zorgsysteem’ te maken. Ik ben vorig jaar na een allergische reactie van een wespensteek met spoed even opgenomen in het ziekenhuis. Ik bespaar je de details, maar ik heb geleerd dat er geen huisdokters zijn in Portugal, dat een ziekenwagen bellen heeeeeel lang kan duren en dat je best zelf kan rijden ook al is het dringend, dat ook al was ik in de derde grootste stad van Portugal je je niet verstaanbaar kan maken in het Engels of Frans of Duits, dat een gekneusde vinger of een allergische shock niet ‘geprioritiseerd’ wordt maar ‘je mag aanschuiven in de rij’ … Eerlijk? Ik vrees echt dat ik er niet meer geweest was als de medicatie die ik zelf bij had niet had aangeslagen. Ja dat was even schrikken en ik ben heel dankbaar voor de fantastische ziekenzorg hier in ons klein maar fijn Belgenlandje. En ja, ik heb daarover gepiekerd, wat als het Coronabeestje toeslaat… Het spijt me Portugal, jullie hebben een prachtig land maar een shitty zorgbeleid en daar voel ik mij niet veilig bij, en eigenlijk heeft vooral mijn lief mij hier op attent gemaakt. Want terwijl ik half bewust, half onbewust in ‘mijne allergische bubbel’ zat, heeft hij het vanop een afstand kunnen observeren en beleven en het is blijkbaar een klein trauma geworden. Dus met tranen in de ogen vertel ik over de mogelijke annulatie en mijn kids (12 en 16) kijken me begripvol aan, gelaten laten ze het nieuws over zich komen, geen enkele traan of weerstand? Mijn dochter kijkt vanop het terras even rond en zegt; “als het mooi weer is, lijkt het hier eigenlijk wel een beetje Portugal niet?”. De zoon van 12 zegt: “kunnen we een plastieken zwembadje opzetten?”. Mijn lief en ik lachen opgelucht naar elkaar. Wat heb ik toch leuke en flexibele kinderen! Voila, blijkbaar had ik er het nog het moeilijkst mee van allemaal… En dan denk ik even aan een ongelooflijk leuk gesprekje dat ik pas nog had met een Allegre docent. We waren samen onze ‘wel/niet vakantieplannen’ aan het bespreken en zij zei dat eigenlijk die vakantiebestemming niet zo belangrijk is maar wel: ‘wat maakt een vakantie een goede vakantie’! Waauw, dat is een leuke! Echt een mooi inzicht! Daar ga ik eens mee aan de slag dacht ik… Dus ik deel dit inzicht met mijn gezin en al heel snel komt er naar boven dat betreffende Portugal een bekende stad bezoeken (Porto, Coimbra, Lissabon) bij iedereen op het lijstje staat. Dus… kunnen we ook leuke steden bezoeken in België? Oh ja! We spreken af. Ieder van ons kiest een stad en mag een dagje uitwerken rond deze stad en en er is een klein budget aanwezig om bvb. een museum te bezoeken, enz…! Dit slaat aan, al snel worden namen geroepen: “Antwerpen, Brugge, Hasselt, …”. Tot de kleinste heel luid roept: “ik kies Mol”. Elk van ons kijkt vol ongeloof naar Tiemen met een vragende blik: “ik mag kiezen en ik kies Mol want daar is een cartingbaan” vertelt hij met blinkende oogjes en een hoopvolle blik. “Ok”, zeg ik, “Mol voor jou” en we verdelen verder. Hoe leuk is dit? En zo besluiten we te gaan zwemmen in het meer van Bütgenbach, te gaan wandelen in de Ardennen, te gaan picknikken aan het kanaal, te gaan snorkelen in de duiktoren, te gaan segwayen in de Bolderbergse bossen, in een roeibootje te gaan varen in het park van Brasschaat, zonsondergang te gaan beleven op de mijnterril in Beringen, proberen een rustig dagje te vinden om naar de zee te gaan, een fietstocht in eigen dorp, marshmallows te eten aan een kampvuur, enz… enz…elk van ons smijt kleine en grote ideeën in de groep en we besluiten dat er een invulblad aan de frigo komt… een ‘levende’ lijst ondertussen. Afhankelijk van de opheffing van de coranamaatregelen gaan we eens rustig bekijken wat wel en niet gaan kunnen/mogen…
Ok, wat heb ik weer geleerd? Dat een teleurstelling, een gemis niet persé enkel negatief hoeft te zijn. Aanvaarden dat het zo zal zijn om vanuit dit gemis en deze teleurstelling te kijken welke mogelijkheden er wel zijn is voor mij weer een eyeopener geworden… Dank aan die lieve collega om deze waardevolle inzichten zo tastbaar met mij te delen…
En om even terug te komen op de vakantieplannen… Wat een leuke ideeën komen er naar boven… Misschien hadden we zonder de annulatie nooit zo een leuke voorstellen op tafel gekregen… En wat stond er op ‘mijn’ lijstje denken jullie? Wel als belangrijkste topic betreffende ‘wat maakt een vakantie een leuke vakantie’ had ik geschreven … veel samenzijn! En dat is blijkbaar nu al aan het lukken gewoon door het brainstormen…
Wat fijn toch …
Daarom de vraag aan jullie? Nog leuke ideeën voor de zomer?
Let’s share…
Facebook…Allegre instituut!
Liken maar en delen …
Het wordt een heerlijke zomer…
Anders… maar daarom niet minder leuk…
Ik kijk er zo naar uit …
Jullie ook?
Lieve groet,
Veerle